Kinderrechter Hanneke Mol uit Leeuwarden gaf 27 december 2006 opdracht voor een politieactie van het soort waarover je niets leest in de krant. Milton (7) en Noah Pasveer (8) waren fijn bij opa en oma aan het spelen, toen plotseling een politie-unit van 15 agenten binnenviel, die de broertjes als beesten achterna joeg, onder hun bedden vandaan sleurde en afvoerde in geblindeerde auto’s. 

Hun moeder deed nooit één vlieg kwaad. Maar ze maakte een fout: ze pakte de deurklink vast van een organisatie die Bureau Jeugdzorg heet.

De werkzaamheden van de multidisciplinaire Bureau Jeugdzorg teams, bestaande uit advocaten, gezinsvoogden en vertrouwensartsen lopen synchroon met die van de politie. De gezinsvoogd is vaak een ex-politieagent, of ex-rechercheur. 

Korpschef Sitalsing en gevangenis directeur Nico Plitscher konden zo doorstromen naar de functie van Bureau Jeugdzorg directeur. 

WGBO.nl deed een beroep op de lokale politiek, de documenten kwamen boven op tafel te liggen, waarna justitie eigenlijk niet anders meer kon dan de kinderen naar huis te laten gaan.

Dit is het vonnis van rechter Mol, gefaxt naar het Leger des Heils op 27 december om 16.41 uur, met daarin de edelachtbare kletskoek: ''Op grond van de informatie zoals weergegeven in het verzoek''. Dat verzoek kon de rechter echter helemaal niet gezien hebben, want dat rolde pas tien minuten later de rechtbank binnen, om 16.52 uur.

Dit is die beruchte valse AMK melding. ‘Een vermoeden van horen zeggen’, door de gezinsvoogd zelf gedeponeerd. Het AMK schoof de papieren onder de tafel terug naar de melder, die even de rechter belde, die vervolgens de bloedhonden losliet.

De schooldirecteur van basisschool de Vrijheid draaide het Leger des Heils eigenhandig de nek om, want niet alleen was elk woord dat ze opschreven gelogen, hij bevestigde het  tegenovergestelde, namelijk dat Annechien de meest liefdevolle moeder is die kinderen zich kunnen wensen.

En dat wist gezinsvoogd Bouma maar al te goed. Maar Milton en Noah overschreden een belangrijke norm:  ze hadden de verkeerde haar- en huidskleur. ''Het familiesysteem werd te groot'', noteerde ze in de stukken. Lugubere woorden die de boosaardigheid haarfijn blootleggen. Dat systeem moest en zou een kopje kleiner. Maar juist omdát dit zo’n liefhebbend gezin was en er niets op aan te merken was, dook mevrouw Bouma het ondergrondse circuit in.

In mei 2005 deponeerde ze de eerste valse melding op het politiebureau Leeuwarden. Het bewijs daarvoor kwam via het AMK naar buiten. In juli '' meldt het Meldpunt Overlast aan de gezinsvoogd dat er in april, mei en juni meldingen zijn binnengekomen'', zo rapporteerde het Leger des Heils.

WGBO.nl nam contact op met de gemeente Leeuwarden, met beleidsadviseur M. de Boer, verantwoordelijk voor het Meldpunt Overlast. Eenmaal werd ''professioneel'' een portie laster gedeponeerd, die het Leger des Heils met een factor drie vermenigvuldigde om zo het dossier wat meer body te geven.

De buurt van de familie Pasveer kwam massaal in opstand. Lees de getuigenissen. In de normale rechtspraak zijn getuigenissen van essentieel belang, in het Leger des Heils traject gingen ze de prullenbak in.

De eigen advocaat van de familie Pasveer, mevrouw Rouwé Danes nam de argumenten van de tegenpartij letterlijk over in haar stukken om vervolgens haar cliënt genadeloos onderuit te schoffelen. Ze vertraagde, traineerde de zaak en ze hield documenten achter.